Chapter 15 - Another Two Years
Gabriel’s Point of View
Two years ago, a girl named Alyssa left the country and since she left, I met the brokenhearted girl whom I fell in love deeply. The girl who has been in my heart since then, the girl I wanted to heal.
For two years, many have happened. May nanakit, nasaktan at may hinihilom ang sugat ng nasaktan. Madaming nagbago pero ang nararamdaman ko para kay Mary ay ganun parin kahit pa mahal parin niya ang lalaking nanakit sa kanya.
I stayed as her best friend.
I will always be grateful to Alyssa dahil sa kanya nakilala ko na ang babaeng mamahalin ko habang buhay, kaya I’ve decided to let my feelings known. Mahal ko siya at handa akong ipaglaban ang nararamdaman ko para sa kanya, siya nalang naman ang hindi nakakaalam na mahal ko siya eh.
Graduate na ako at nagtratrabaho na ako sa Accenture, while working I’m currently doing my masters.
Si Mary naman ay third year college na with double major. Since the incident nung debut ni Mary, hindi na niya nakausap pa si James, galit na galit ito kay James yet she still loves him. Pero mas naging close pa kami ni Mary at lalo na sa pamilya niya. Tinuturing na din akong isang anak ng mama niya.
Masaya ako kasi unti unti nakakapag-move on na siya, unti unti nakakalimutan na niya yung nararamdaman niya para kay James.
Biglang nagring yung phone ko kaya pinarada ko muna yung kotse ko sa gilid ng daan, better be safe than sorry right?
Mary calling….
Speaking of the angel nga naman, tumatawag na siya. “Hello.” I greeted with a smile on my face, kahit pa hindi ko siya nakikita masaya akong lagi ko siyang nakakausap.
(“Just finished my thesis!”) she said na parang tuwang tuwa. May thesis kasi sila at dati pa nga yun nasabi sa kanila kaso naman laging binubukas. Ewan ko ba diyan pero kahit ganyan siya mahal ko parin siya. (“Tapos ko na, kaya yung promise mo ah.”) she said, sinabi ko kasi sa kanya dati na pag ginawa na niya yung thesis niya, ipagshoshopping ko siya at kakain kami sa restaurant na gusto niya at libre ko.
Pero ewan ko din ah, kasi naman lagi naman siyang libre pagdating sa akin eh. Ubos lagi ang pera ko pero ayos lang basta’t kasama ko siya.
“Sympre. Sunduin kita mamaya ah.” I guaranteed her, this is the right time to confess to her. Kaya sasabihin ko na mamaya sa kanya yung nararamdaman ko, I will risk our friendship kahit pa natatakot akong mawala siya bigla sa akin. I need to man up.
(“Sige 5 ang uwi ko.”) she said, feeling ko nakangiti siya ngayon. Sana nga. (“Ah Gab, remember my tito who works at JP?”) she suddenly asked. Mary’s family is quite well off, mayayaman at maimpluwensya ang mga ito.
“Yeah.” I answered her. Medyo nagulat pa kasi ako, why would she talk about her tito na nagtratrabaho as the senior VP ng JP?
(“I told tito na hindi mo gusto ang work environment ng Accenture and sabi ni tito there’s an opening sa IT department nila so kung payag ka daw he would recommend the job to you.”) she explained.
Well yeah hindi ko talaga gusto ang work environment sa Accenture at I would rather work at JP dahil as far as I know, it’s one of the leading bank in the US diba? But still to parachute my way, parang hindi naman ata fair.
(“I know iniisip mo na you got the job through a back door access pero it’s not like that Gab. Talagang may opening at they’re really hiring, they’ve even posted it. Tito would just give you a good recommendation, isa pa I’m sure madami din ibang magbabalak pumasok through the back door right?”) clearly alam ni Mary ang iniisip ko, kaya mahal ko siya eh, kasi alam niya kung kalian ako nakakaramdaman ng uneasiness.
(“So resign from Accenture and submit your resume in JP, I will give you tito’s recommendation letter later.”)
“Thanks Mary.” I told her with full sincerity. “Talagang mahal mo ako na ikaw pa ang naghahanap ng trabaho ko.” I joked kahit gusto ko na totoo nalang na ako ang mahal niya
And she laughed (“Of course. Kung sa JP ka, mas malaki ang sahod mo mas madami kang malilibre sa akin diba?”) she said. (“And I just want what’s best for my best friend.”)
Yeah right I forgot.
Best friend.
2 years and I’m still her best friend.
Jewel’s Point of View
Two years na palang nakalipas simula nang umalis si Alyssa at simula nun hindi na namin siya nakita except sa video nung debut ni Mary, no matter what I think sometimes I feel she’s like an antagonist in Mary’s life.
Masama bang isipin na ganun? Yeah I’m her friend pero mas kaibigan ko si Mary, mas mahalaga siya sa akin. Bakit ko naiisip na kontrabida si Alyssa kay Mary? Isa lang naman, why would she show herself in a video saying she just got back her memories? No matter how much I think about it, it’s really weird.
Alam niyang it will be used on Mary’s debut, she could have just said happy birthday pero bakit kailangan sabihin yung nawalan siya ng memorya? I’m sure alam niyang hindi pinagkalat ang nangyari sa kanya.
Ewan ko kung paranoid lang ako. Pero because of her mas nasaktan si Mary, napahiya siya, nasira yung debut niya na pinaghandaan niya talaga, yung araw na dapat masaya si Mary naging isang bangungot.
I think Alyssa planned it all. Yung video na nagsasabi na may amnesia siya dati, she perfectly knew that everyone will see that, alam na alam niya na may possibility na pumunta si Kuya Michael at sila James.
And because of that video, mas nagulo yung buhay namin, Harry stopped talking to James because of what happened. Siguro nga dumagdag lang yung nangyari sa mga kasalanan ni James kaya ganun.
Si James, has been wondering what he really feels. Nagulo yung pagiisip niya pati ang puso niya. We also stopped talking to him sympre, siya yung pinakananakit kay Mary nun, pero he begged for our forgiveness.
Si Mary, she was hurt sympre, sinabihan siya na bigyan pa niya ng isang chance pero isang kita nga lang sa mukha ni Alyssa nagkakaganun na si James. Masakit nga siguro. She never talked with James after that incident.
Enough about what happened during Mary’s debut.
As for me? Eto single but not available parin ang drama ko. Mahal na mahal ko parin si Harry, ang tagal na din pala nila ni Camille pero eto ako minamahal parin siya. Masakit man pero nakaya kong magparaya, ganun naman kasi pag one sided love diba? Ikaw yung magpaparaya? Masaya naman sila eh kaya ok na ako dun.
Andito ako ngayon sa apartment namin nila Mary at Love we decided kasi na sama sama kami sa isang bahay wala lang para matuto kami maging independent at para malapit lang kami sa school busy na din kasi kami eh. Medyo malaki nga yung apartment kasi three rooms kaya lahat kami may sariling room. Ang saya pala tumira sa isang bahay kasama yung mga kaibigan mo magulo nga lang pero masaya.
Nagaayos ako ng gamit ko si Mary nasa kwarto niya tinatapos niya yung thesis niya, ako naman au eto nagaayos din ng gamit tapos ko na kasi thesis ko eh yes si Mary kasi tamad masyado kaya laging bukas nalang daw niya gagawin ganun hahaha. Buti nga sinabihan siya ni Gabriel na tapusin na niya takot kay Gabriel eh.
Ruben Garcia calling….
Hinawakan ko lang yung phone ko habang nakatitig sa screen, tumatawag si Ruben, ewan ko ba pero just last week umamin na naman siya sa akin, kahit ilang beses ko na siyang tinanggihan, nakakakilig mang isipin na halos dalawang taon na ang hinahabol ni Ruben kaso wala eh, mahal ko si Harry (Ang haba lang ng buhok ko kasi ako pa ang hinahabol ng isang Ruben Garcia).
Ewan ko pero kahit pa laging umaamin si Ruben we stayed close. Siguro nga mahaba ang buhok ko kasi naman pati si Patrick yung dati ko din na crush hinahabol din ako, pero bakit ganun yung lalaking gusto kong habulin ako hindi man lang ako hinahabol.
Sinagot ko yung tawag ni Ruben “Hello?”
(“Jewel busy ka?”) he asked.
“Hindi naman bakit?” I told him.
(“Gusto mong mag lunch?”) bigla niyang pagaaya.
Hindi ko siya matanggihan kasi naman, naalala ko yung panahon na sakanya ako sumandal nung napapagod akong mahalin si Harry, nung mga panahon na sobra akong nasasaktan.
“Ok lang.”
(“Yes!”) sigaw niya sa kabilang linya (“Akala ko tatanggi ka, kagaya nung ginawa mo dun kay Patrick.”) sabi niya, eh kaya ko lang naman tinanggihan si Patrick kasi hindi naman kami close nun medyo, sa chat lang. Magka-kilala pala si Patrick at Ruben dahil sa drama guild.
I chuckled. “Kita nalang tayo sa school.” Sabi ko at binaba ko na yung phone ko at nagayos ulit.
Nagulat nalang ako dahil biglang pumasok si Mary sa kwarto ko “May date ka?” she asked tas biglang nahiga sa kama ko with her arms and legs widely spread “Hayyy sa wakas natapos na din.”
“Tapos mo na?” I asked with disbelief.
“Yup. May dinner kami mamaya ni Gab kasi tapos ko na.” she said “So may date ka?”
“Lunch lang with Ruben.” Pag aamin ko.
Bigla siyang napaupo sa kama “Hay naku hindi naman pala romantic si Ruben.” Sabi niya sabay tawa “Dapat dinner para romantic. Tsk.” She said at naglakad na palabas.
“Edi si Gabriel pala romantic?” I asked, minsan iniisip ko napaka-dense ni Mary dahil haggang ngayon siya nalang ang walang alam na may gusto sa kanya si Gabriel. Hay buhay.
“Sympre.” Sabi niya at tumingin pa siya sa akin sabay wink “Diba Love napaka-romantic ni Gab?” bigla niyang tanong kay Love na nasa living room lang.
“Ou naman.” Nag agree na ang dalawa, basta’t pagdating kay Gabriel, magkasundo ang dalawa, bilib nga din ako kay Love dahil mas pinili niya si Mary.
Umalis na din kami after magayos nung dalawa, malapit lang yung bahay namin sa university kaya kahit tagalan namin hindi kami malelate. Pagkadating namin sa school humiwalay agad sila sa akin dahil magbo-boy hunting pa daw sila.
Ako naman hinintay ko pa si Ruben. Nang dumating siya nagsimula na kaming pumunta sa SM para kumain sa yellow cab gusto ko kasi ng pizza at nagsasawa na ako sa pizza hut.
Nagkukwentuhan lang kami ni Ruben habang papunta sa yellow cab, at sa kamalasan nga naman, nakita ko sila Harry at Camille patungo sa direksyon namin ni Ruben.
Biglang kumapit si Camille sa braso ni Harry, yung nakapalupot talaga akala mo may mangaagaw sa boyfriend niya. Nakita na niya nga ata ako eh, lumapit lang sila sa amin, nakatingin sa akin si Harry kaya ngumiti ako.
Naramdaman kong may humawak sa kamay ko at tinignan ko kung sino, si Ruben. Ngumiti lang ito sa akin. Kiala niya si Harry bilang yung lalaking pinakamamahal ko.
Nang makalapit na sila, nakapalupot parin si Camille kay Harry “Hi Jewel.” Pagbati niya sa akin. Napansin ko naman na nakatingin si Harry kay Ruben.
“Hi Camille and Harry.” Pagbati ko “Si Ruben nga pala.” Pakilala ko na din dahil hindi naman ata nila kilala si Ruben “Bakit kayo andito?” tinanong ko si Camille.
“Ah si Harry kasi gusto niya mag lunch date kami.” She said at ngumiti siya, minsan nakakainis yung ngiti na kasi yung ngiti niya parang sinasabi na ako yung pinili ni Harry, akin siya ako ang mahal niya parang ganun. “Eh kayo?”
“I asked her for a date.” Biglang sabi ni Ruben without even breaking his eye contact with Harry na ganun din.
“Boyfriend ka na ni Jewel?” biglang tanong ni Camille, at sa sinabi niya nagbreak yung eye contact ni Harry kay Ruben dahil napatingin naman ito sa akin.
“Hindi pa.”
Gamit yung right kong kamay hinawakan ko sa braso si Ruben para sabihin sa kanya na mali yung sinabi niya, kasi naman bakit may PA pa? Pwede naman kasing hindi bakit kailangan may PA?
“Nangliligaw ka kay Jewel?” Harry suddenly asked, ang cold ng boses niya.
“Ou mahal ko siya eh.” Sagot naman ni Ruben. Hay patay talaga to sa akin mamaya. Tumingin ulit sa akin si Harry, ang cold nung tingin niya pero bakit naman diba? Hay buhay…
“Ruben gutom na ako.” Sabi ko kay Ruben na tumingin naman sa akin at ngumiti siya, kung hindi ko lang mahal si Harry baka nahulog na ako kay Ruben, ngiti palang ulam na.
“Ok.” Ayun lang yung sinabi niya.
“Sige Camille, Harry enjoy the date.” Sabi ko at dinaanan na namin sila kasi sa di kalayuan lang yung yellow cab.
“Wait. Tutal maglu-lunch na din kami, sama sama nalang tayo.” Bigla naman kaming napalingon ulit kayla Camille. Lunch with them? No way.
“Wag na Camille, nakaka-istorbo lang tayo.” Sabi naman ni Harry, baka naman kami yung istorbo diba?
“No, join us.” nagulat naman ako kasi si Ruben bakit siya pumayag?
“Wag na. Ayaw ni Harry sa pizza Ruben.” Nakakailang kasing makasama sila Harry. Ang sakit lang sa mata at puso. “Mas maganda kung tayo nalang Ruben.” I said.
“Ano ka. Mahilig kaya ako sa pizza.” Nagulat naman ako, parang kanina lang ayaw niya ah? Ano ba talaga? “Tara na.”
“Wag na kasi.” I said unconsciously, hindi ko naman talaga dapat sasabihin yan kasi nakakahiya diba?
“Bakit ba ayaw mo Jewel?” yung boses ni Camille parang napakataray lang.
“Nakakailang kasi.” Sagot ko. Ano ba yan, nasabi ko na naman ang hindi dapat sabihin. Dahil sa sinabi kong yan their eyes were on me.
“Bakit naman nakakailang?” Camille asked me as she smiled deviously ewan ko pero nakakataas balahibo nung boses at ngiti niyang iyon.
Two years ago, a girl named Alyssa left the country and since she left, I met the brokenhearted girl whom I fell in love deeply. The girl who has been in my heart since then, the girl I wanted to heal.
For two years, many have happened. May nanakit, nasaktan at may hinihilom ang sugat ng nasaktan. Madaming nagbago pero ang nararamdaman ko para kay Mary ay ganun parin kahit pa mahal parin niya ang lalaking nanakit sa kanya.
I stayed as her best friend.
I will always be grateful to Alyssa dahil sa kanya nakilala ko na ang babaeng mamahalin ko habang buhay, kaya I’ve decided to let my feelings known. Mahal ko siya at handa akong ipaglaban ang nararamdaman ko para sa kanya, siya nalang naman ang hindi nakakaalam na mahal ko siya eh.
Graduate na ako at nagtratrabaho na ako sa Accenture, while working I’m currently doing my masters.
Si Mary naman ay third year college na with double major. Since the incident nung debut ni Mary, hindi na niya nakausap pa si James, galit na galit ito kay James yet she still loves him. Pero mas naging close pa kami ni Mary at lalo na sa pamilya niya. Tinuturing na din akong isang anak ng mama niya.
Masaya ako kasi unti unti nakakapag-move on na siya, unti unti nakakalimutan na niya yung nararamdaman niya para kay James.
Biglang nagring yung phone ko kaya pinarada ko muna yung kotse ko sa gilid ng daan, better be safe than sorry right?
Mary calling….
Speaking of the angel nga naman, tumatawag na siya. “Hello.” I greeted with a smile on my face, kahit pa hindi ko siya nakikita masaya akong lagi ko siyang nakakausap.
(“Just finished my thesis!”) she said na parang tuwang tuwa. May thesis kasi sila at dati pa nga yun nasabi sa kanila kaso naman laging binubukas. Ewan ko ba diyan pero kahit ganyan siya mahal ko parin siya. (“Tapos ko na, kaya yung promise mo ah.”) she said, sinabi ko kasi sa kanya dati na pag ginawa na niya yung thesis niya, ipagshoshopping ko siya at kakain kami sa restaurant na gusto niya at libre ko.
Pero ewan ko din ah, kasi naman lagi naman siyang libre pagdating sa akin eh. Ubos lagi ang pera ko pero ayos lang basta’t kasama ko siya.
“Sympre. Sunduin kita mamaya ah.” I guaranteed her, this is the right time to confess to her. Kaya sasabihin ko na mamaya sa kanya yung nararamdaman ko, I will risk our friendship kahit pa natatakot akong mawala siya bigla sa akin. I need to man up.
(“Sige 5 ang uwi ko.”) she said, feeling ko nakangiti siya ngayon. Sana nga. (“Ah Gab, remember my tito who works at JP?”) she suddenly asked. Mary’s family is quite well off, mayayaman at maimpluwensya ang mga ito.
“Yeah.” I answered her. Medyo nagulat pa kasi ako, why would she talk about her tito na nagtratrabaho as the senior VP ng JP?
(“I told tito na hindi mo gusto ang work environment ng Accenture and sabi ni tito there’s an opening sa IT department nila so kung payag ka daw he would recommend the job to you.”) she explained.
Well yeah hindi ko talaga gusto ang work environment sa Accenture at I would rather work at JP dahil as far as I know, it’s one of the leading bank in the US diba? But still to parachute my way, parang hindi naman ata fair.
(“I know iniisip mo na you got the job through a back door access pero it’s not like that Gab. Talagang may opening at they’re really hiring, they’ve even posted it. Tito would just give you a good recommendation, isa pa I’m sure madami din ibang magbabalak pumasok through the back door right?”) clearly alam ni Mary ang iniisip ko, kaya mahal ko siya eh, kasi alam niya kung kalian ako nakakaramdaman ng uneasiness.
(“So resign from Accenture and submit your resume in JP, I will give you tito’s recommendation letter later.”)
“Thanks Mary.” I told her with full sincerity. “Talagang mahal mo ako na ikaw pa ang naghahanap ng trabaho ko.” I joked kahit gusto ko na totoo nalang na ako ang mahal niya
And she laughed (“Of course. Kung sa JP ka, mas malaki ang sahod mo mas madami kang malilibre sa akin diba?”) she said. (“And I just want what’s best for my best friend.”)
Yeah right I forgot.
Best friend.
2 years and I’m still her best friend.
Jewel’s Point of View
Two years na palang nakalipas simula nang umalis si Alyssa at simula nun hindi na namin siya nakita except sa video nung debut ni Mary, no matter what I think sometimes I feel she’s like an antagonist in Mary’s life.
Masama bang isipin na ganun? Yeah I’m her friend pero mas kaibigan ko si Mary, mas mahalaga siya sa akin. Bakit ko naiisip na kontrabida si Alyssa kay Mary? Isa lang naman, why would she show herself in a video saying she just got back her memories? No matter how much I think about it, it’s really weird.
Alam niyang it will be used on Mary’s debut, she could have just said happy birthday pero bakit kailangan sabihin yung nawalan siya ng memorya? I’m sure alam niyang hindi pinagkalat ang nangyari sa kanya.
Ewan ko kung paranoid lang ako. Pero because of her mas nasaktan si Mary, napahiya siya, nasira yung debut niya na pinaghandaan niya talaga, yung araw na dapat masaya si Mary naging isang bangungot.
I think Alyssa planned it all. Yung video na nagsasabi na may amnesia siya dati, she perfectly knew that everyone will see that, alam na alam niya na may possibility na pumunta si Kuya Michael at sila James.
And because of that video, mas nagulo yung buhay namin, Harry stopped talking to James because of what happened. Siguro nga dumagdag lang yung nangyari sa mga kasalanan ni James kaya ganun.
Si James, has been wondering what he really feels. Nagulo yung pagiisip niya pati ang puso niya. We also stopped talking to him sympre, siya yung pinakananakit kay Mary nun, pero he begged for our forgiveness.
Si Mary, she was hurt sympre, sinabihan siya na bigyan pa niya ng isang chance pero isang kita nga lang sa mukha ni Alyssa nagkakaganun na si James. Masakit nga siguro. She never talked with James after that incident.
Enough about what happened during Mary’s debut.
As for me? Eto single but not available parin ang drama ko. Mahal na mahal ko parin si Harry, ang tagal na din pala nila ni Camille pero eto ako minamahal parin siya. Masakit man pero nakaya kong magparaya, ganun naman kasi pag one sided love diba? Ikaw yung magpaparaya? Masaya naman sila eh kaya ok na ako dun.
Andito ako ngayon sa apartment namin nila Mary at Love we decided kasi na sama sama kami sa isang bahay wala lang para matuto kami maging independent at para malapit lang kami sa school busy na din kasi kami eh. Medyo malaki nga yung apartment kasi three rooms kaya lahat kami may sariling room. Ang saya pala tumira sa isang bahay kasama yung mga kaibigan mo magulo nga lang pero masaya.
Nagaayos ako ng gamit ko si Mary nasa kwarto niya tinatapos niya yung thesis niya, ako naman au eto nagaayos din ng gamit tapos ko na kasi thesis ko eh yes si Mary kasi tamad masyado kaya laging bukas nalang daw niya gagawin ganun hahaha. Buti nga sinabihan siya ni Gabriel na tapusin na niya takot kay Gabriel eh.
Ruben Garcia calling….
Hinawakan ko lang yung phone ko habang nakatitig sa screen, tumatawag si Ruben, ewan ko ba pero just last week umamin na naman siya sa akin, kahit ilang beses ko na siyang tinanggihan, nakakakilig mang isipin na halos dalawang taon na ang hinahabol ni Ruben kaso wala eh, mahal ko si Harry (Ang haba lang ng buhok ko kasi ako pa ang hinahabol ng isang Ruben Garcia).
Ewan ko pero kahit pa laging umaamin si Ruben we stayed close. Siguro nga mahaba ang buhok ko kasi naman pati si Patrick yung dati ko din na crush hinahabol din ako, pero bakit ganun yung lalaking gusto kong habulin ako hindi man lang ako hinahabol.
Sinagot ko yung tawag ni Ruben “Hello?”
(“Jewel busy ka?”) he asked.
“Hindi naman bakit?” I told him.
(“Gusto mong mag lunch?”) bigla niyang pagaaya.
Hindi ko siya matanggihan kasi naman, naalala ko yung panahon na sakanya ako sumandal nung napapagod akong mahalin si Harry, nung mga panahon na sobra akong nasasaktan.
“Ok lang.”
(“Yes!”) sigaw niya sa kabilang linya (“Akala ko tatanggi ka, kagaya nung ginawa mo dun kay Patrick.”) sabi niya, eh kaya ko lang naman tinanggihan si Patrick kasi hindi naman kami close nun medyo, sa chat lang. Magka-kilala pala si Patrick at Ruben dahil sa drama guild.
I chuckled. “Kita nalang tayo sa school.” Sabi ko at binaba ko na yung phone ko at nagayos ulit.
Nagulat nalang ako dahil biglang pumasok si Mary sa kwarto ko “May date ka?” she asked tas biglang nahiga sa kama ko with her arms and legs widely spread “Hayyy sa wakas natapos na din.”
“Tapos mo na?” I asked with disbelief.
“Yup. May dinner kami mamaya ni Gab kasi tapos ko na.” she said “So may date ka?”
“Lunch lang with Ruben.” Pag aamin ko.
Bigla siyang napaupo sa kama “Hay naku hindi naman pala romantic si Ruben.” Sabi niya sabay tawa “Dapat dinner para romantic. Tsk.” She said at naglakad na palabas.
“Edi si Gabriel pala romantic?” I asked, minsan iniisip ko napaka-dense ni Mary dahil haggang ngayon siya nalang ang walang alam na may gusto sa kanya si Gabriel. Hay buhay.
“Sympre.” Sabi niya at tumingin pa siya sa akin sabay wink “Diba Love napaka-romantic ni Gab?” bigla niyang tanong kay Love na nasa living room lang.
“Ou naman.” Nag agree na ang dalawa, basta’t pagdating kay Gabriel, magkasundo ang dalawa, bilib nga din ako kay Love dahil mas pinili niya si Mary.
Umalis na din kami after magayos nung dalawa, malapit lang yung bahay namin sa university kaya kahit tagalan namin hindi kami malelate. Pagkadating namin sa school humiwalay agad sila sa akin dahil magbo-boy hunting pa daw sila.
Ako naman hinintay ko pa si Ruben. Nang dumating siya nagsimula na kaming pumunta sa SM para kumain sa yellow cab gusto ko kasi ng pizza at nagsasawa na ako sa pizza hut.
Nagkukwentuhan lang kami ni Ruben habang papunta sa yellow cab, at sa kamalasan nga naman, nakita ko sila Harry at Camille patungo sa direksyon namin ni Ruben.
Biglang kumapit si Camille sa braso ni Harry, yung nakapalupot talaga akala mo may mangaagaw sa boyfriend niya. Nakita na niya nga ata ako eh, lumapit lang sila sa amin, nakatingin sa akin si Harry kaya ngumiti ako.
Naramdaman kong may humawak sa kamay ko at tinignan ko kung sino, si Ruben. Ngumiti lang ito sa akin. Kiala niya si Harry bilang yung lalaking pinakamamahal ko.
Nang makalapit na sila, nakapalupot parin si Camille kay Harry “Hi Jewel.” Pagbati niya sa akin. Napansin ko naman na nakatingin si Harry kay Ruben.
“Hi Camille and Harry.” Pagbati ko “Si Ruben nga pala.” Pakilala ko na din dahil hindi naman ata nila kilala si Ruben “Bakit kayo andito?” tinanong ko si Camille.
“Ah si Harry kasi gusto niya mag lunch date kami.” She said at ngumiti siya, minsan nakakainis yung ngiti na kasi yung ngiti niya parang sinasabi na ako yung pinili ni Harry, akin siya ako ang mahal niya parang ganun. “Eh kayo?”
“I asked her for a date.” Biglang sabi ni Ruben without even breaking his eye contact with Harry na ganun din.
“Boyfriend ka na ni Jewel?” biglang tanong ni Camille, at sa sinabi niya nagbreak yung eye contact ni Harry kay Ruben dahil napatingin naman ito sa akin.
“Hindi pa.”
Gamit yung right kong kamay hinawakan ko sa braso si Ruben para sabihin sa kanya na mali yung sinabi niya, kasi naman bakit may PA pa? Pwede naman kasing hindi bakit kailangan may PA?
“Nangliligaw ka kay Jewel?” Harry suddenly asked, ang cold ng boses niya.
“Ou mahal ko siya eh.” Sagot naman ni Ruben. Hay patay talaga to sa akin mamaya. Tumingin ulit sa akin si Harry, ang cold nung tingin niya pero bakit naman diba? Hay buhay…
“Ruben gutom na ako.” Sabi ko kay Ruben na tumingin naman sa akin at ngumiti siya, kung hindi ko lang mahal si Harry baka nahulog na ako kay Ruben, ngiti palang ulam na.
“Ok.” Ayun lang yung sinabi niya.
“Sige Camille, Harry enjoy the date.” Sabi ko at dinaanan na namin sila kasi sa di kalayuan lang yung yellow cab.
“Wait. Tutal maglu-lunch na din kami, sama sama nalang tayo.” Bigla naman kaming napalingon ulit kayla Camille. Lunch with them? No way.
“Wag na Camille, nakaka-istorbo lang tayo.” Sabi naman ni Harry, baka naman kami yung istorbo diba?
“No, join us.” nagulat naman ako kasi si Ruben bakit siya pumayag?
“Wag na. Ayaw ni Harry sa pizza Ruben.” Nakakailang kasing makasama sila Harry. Ang sakit lang sa mata at puso. “Mas maganda kung tayo nalang Ruben.” I said.
“Ano ka. Mahilig kaya ako sa pizza.” Nagulat naman ako, parang kanina lang ayaw niya ah? Ano ba talaga? “Tara na.”
“Wag na kasi.” I said unconsciously, hindi ko naman talaga dapat sasabihin yan kasi nakakahiya diba?
“Bakit ba ayaw mo Jewel?” yung boses ni Camille parang napakataray lang.
“Nakakailang kasi.” Sagot ko. Ano ba yan, nasabi ko na naman ang hindi dapat sabihin. Dahil sa sinabi kong yan their eyes were on me.
“Bakit naman nakakailang?” Camille asked me as she smiled deviously ewan ko pero nakakataas balahibo nung boses at ngiti niyang iyon.
posted by uknowulovemary on October 5,2012.
Copyright © 2012 by uknowulovemary
All rights reserved. No part of this document may be reproduced or transmitted in any form or by any means, electronic, mechanical, photocopying, recording, or otherwise, without prior written permission of the author.
All rights reserved. No part of this document may be reproduced or transmitted in any form or by any means, electronic, mechanical, photocopying, recording, or otherwise, without prior written permission of the author.