//Four//
It's been a month since the day I met Daniel, Khalil and Enrique.
A month since Daniel found out my secret. The secret that I should be protecting, but he said he will protect my secret as long as I stay by his side. Although I don't know why his condition was like that but I'm still thankful.
Masaya silang kasama, sila lang ang naging kaibigan ko dito sa school, wala akong female friends dahil na din siguro kasama ko yung tatlong pinapantasya nila. Sa isang buwan puro kulitan ang nangyari, kaklase ko silang tatlo sa lahat ng subject ko.
I got to know them well sa loob ng one month.
Khalil is a go-lucky type of person, he's always cheerful and always noisy. Hindi siya nauubusan ng mga sasabihin. But even if na ganyan siya, minsan naman ay seryoso siya and nahimik hindi ko alam bakit pero nakaka-curious din siya minsan pag hindi siya dumadaldal.
Enrique is a cold-serious type of guy, he's like a cold-prince, a heartless one if I may say. Tahimik lang siya pero he's scary sometimes, he doesn't laugh, hindi din siya masyado nakikisama sa mga daldalan ni Khalil at Daniel. He's really quiet. Sometimes I wonder ano ang takbo ng utak niya. We always argue ewan ko bakit pero nakakainis kasi siya. Hindi kami magkasundo sa mga bagay bagay, kaya nga minsan naiisip ko mabuti nalang at hindi natuloy ang engagement ko with him kasi hindi ko siya kayang pakisamahan.
Daniel is the mysterious type of a guy, medyo magkatulad sila ni Enrique siguro kasing magpinsan pero he's more quiet than Enqirue mas cold yung aura niya. Mysterious in a way that I can never know what he's thinking. Mysterious because I don't know why he wants me to be by his side. Mysterious because he's cold with others but sweet and caring when he's with me. Minsan naman makulit siya at gumagawa ng kalokohan kasama si Khalil and Enrique na nakikisama lang sa trip nung dalawa pero, sa kanilang tatlo mas na cucurious ako kay Daniel, but if Enrique is the cold prince Daniel would be the knight in shining armor. Ayun ang nafefeel ko sa kanya. Na I'm really safe with him.
Andito na ako sa classroom namin ngayon, pumasok na ako at nakita ko naman si Daniel na natutulog, pumunta na ako sa upuan ko na nasa likod lang ni Daniel, ganito kasi ang arrangement naming tatlo, hindi na kasi ako nahiwalay sa kanila.
Khalil
Me Enrique
Daniel
Nasa sulok at pinakadulo kami nakaupo at ako ay napapagitnaan ng tatlo para bang mga body guards ko lang sila.
Tumingala si Daniel nung naramdaman niyang umupo na ako. Pinataong niya yung ulo niya sa may balikat ko, ganito lagi si Daniel masyadong sweet ewan ko bakit. Pero I find it cute. Ngayon sa school item kami ni Daniel, I'm his girlfriend.
"Bakit lagi ka nalang inaantok?" I asked him.
"Do you miss her?" hindi niya sinagot yung tanong ko instead nagtanong pa siya.
I know kung sino ang tinutukoy niya, isa lang naman ang namimiss ko ngayon eh. Isa lang.
"Yes." I said.
No need to lie with Daniel dahil alam niya ang lahat ng secret ko. Dati natatakot ako kasi alam ni Daniel ang secret ko pero one day I woke up with a smile and thought that ok lang na alam ni Daniel at least I am not alone carrying this secret anymore. May madadamayan na ako, may masasandalan na ako tuwing ako ay nalulungkot.
One month na pero hindi parin ako makapunta sa puntod ni mommy. Natatakot kais ako eh.
"Let's visit her today." sabi niya.
I smiled dati pa niya ako inaaya na pumunta pero sabi ko ayoko pero siguro nga tama na puntahan ko na si mommy at magthank you.
"I won't take no for an answer. You need to see her." sabi niya.
Ngayon lang niya din ako pinilit dati kasi ok lang sa kanya.
"Sige." I just answered him.
"YO! Sweet as ever!" biglang dati ni Khalil na napakasaya na naman. Kasunod lang niya si Enrique na para bang may malaking problema nakasimangot na kasi umagang umaga.
Inalis ni Daniel yung ulo niya at tumingin kay Khalil "Panira." he joked.
At nagkulitan na ulit. Daldal lang si Khalil at as usual si Enrique tahimik pero iba ang aura niya ngayon, mas nakakatakot pa kaysa dati.
But I didn't mind it. He's not my business after all. We just have common friends.
Buong araw hindi nagsalita si Enrique kung magsasalita man monosyllabic words lang ang sasagot niya. Dahil din sa aura niyang ganun naging ganun din tuloy si Daniel pero that was after a phone call.
Naglalakad na ako papunta sa parking area dahil may dala nga akong kotse, at hindi ko din naman alam kung nasaan si Daniel nauna na kasi sila ni Enrique lumabas kanina ng hindi nagpapaalam si Khalil naman may practice pa sa band nila.
Naramdaman ko nalang na may umakbay sa akin at paglingon ko si Khalil pala. I thought it was Daniel pero hindi. Asan kaya yun? Sabi niya pupunta kami ngayon kay mommy?
"Disappointed?" pagtatanong ni Khalil sa akin.
"Saan si Daniel?" I asked him.
"May lakad kasama si Enrique. Pinapasabi niya na bukas nalang daw kayo magkita, susunduin ka niya bukas sa bahay mo." pagpapa-alam sa akin ni Khalil kung nasaan si Daniel.
Ano kaya yung lakad niya at bakit hindi nalang niya sinabi sa akin?
"Ah ok." I said.
"Kath paano naging kayo ni Daniel? The second day na nagkakilala tayong tatlo naging kayo na. What happened when he followed you the very first time we met?" Khalil asked that made me stop from walking.
Napatingin ako sa kanya. They don't know what really happen. Pero tama nga siya, the next day after Daniel found out he told everyone that I'm his girlfriend. Pero hindi ko alam ang sasabihin ko kay Khalil mas magaling gumawa ng excuse si Daniel.
"Ewan ko. But Daniel and I have this connection siguro ayun yung dahilan kung bakit naging kami. When he followed me that day nagkaayaan kami na lumabas at ayun naging close na agad kami and boom the next day kahit hindi ko alam kami na pala." I lied.
Pero ok na yan siguro sasabihin ko nalang kay Daniel na ganyan ang story namin.
Naglakad na ulit kami at hindi na nagtanong si Khalil. Nang nasa may tapat na kami ng kotse ko. "Thanks sa paghatid Khalil." I said.
"One more question." he said.
I smiled as an answer.
"Do you love him?"
A month since Daniel found out my secret. The secret that I should be protecting, but he said he will protect my secret as long as I stay by his side. Although I don't know why his condition was like that but I'm still thankful.
Masaya silang kasama, sila lang ang naging kaibigan ko dito sa school, wala akong female friends dahil na din siguro kasama ko yung tatlong pinapantasya nila. Sa isang buwan puro kulitan ang nangyari, kaklase ko silang tatlo sa lahat ng subject ko.
I got to know them well sa loob ng one month.
Khalil is a go-lucky type of person, he's always cheerful and always noisy. Hindi siya nauubusan ng mga sasabihin. But even if na ganyan siya, minsan naman ay seryoso siya and nahimik hindi ko alam bakit pero nakaka-curious din siya minsan pag hindi siya dumadaldal.
Enrique is a cold-serious type of guy, he's like a cold-prince, a heartless one if I may say. Tahimik lang siya pero he's scary sometimes, he doesn't laugh, hindi din siya masyado nakikisama sa mga daldalan ni Khalil at Daniel. He's really quiet. Sometimes I wonder ano ang takbo ng utak niya. We always argue ewan ko bakit pero nakakainis kasi siya. Hindi kami magkasundo sa mga bagay bagay, kaya nga minsan naiisip ko mabuti nalang at hindi natuloy ang engagement ko with him kasi hindi ko siya kayang pakisamahan.
Daniel is the mysterious type of a guy, medyo magkatulad sila ni Enrique siguro kasing magpinsan pero he's more quiet than Enqirue mas cold yung aura niya. Mysterious in a way that I can never know what he's thinking. Mysterious because I don't know why he wants me to be by his side. Mysterious because he's cold with others but sweet and caring when he's with me. Minsan naman makulit siya at gumagawa ng kalokohan kasama si Khalil and Enrique na nakikisama lang sa trip nung dalawa pero, sa kanilang tatlo mas na cucurious ako kay Daniel, but if Enrique is the cold prince Daniel would be the knight in shining armor. Ayun ang nafefeel ko sa kanya. Na I'm really safe with him.
Andito na ako sa classroom namin ngayon, pumasok na ako at nakita ko naman si Daniel na natutulog, pumunta na ako sa upuan ko na nasa likod lang ni Daniel, ganito kasi ang arrangement naming tatlo, hindi na kasi ako nahiwalay sa kanila.
Khalil
Me Enrique
Daniel
Nasa sulok at pinakadulo kami nakaupo at ako ay napapagitnaan ng tatlo para bang mga body guards ko lang sila.
Tumingala si Daniel nung naramdaman niyang umupo na ako. Pinataong niya yung ulo niya sa may balikat ko, ganito lagi si Daniel masyadong sweet ewan ko bakit. Pero I find it cute. Ngayon sa school item kami ni Daniel, I'm his girlfriend.
"Bakit lagi ka nalang inaantok?" I asked him.
"Do you miss her?" hindi niya sinagot yung tanong ko instead nagtanong pa siya.
I know kung sino ang tinutukoy niya, isa lang naman ang namimiss ko ngayon eh. Isa lang.
"Yes." I said.
No need to lie with Daniel dahil alam niya ang lahat ng secret ko. Dati natatakot ako kasi alam ni Daniel ang secret ko pero one day I woke up with a smile and thought that ok lang na alam ni Daniel at least I am not alone carrying this secret anymore. May madadamayan na ako, may masasandalan na ako tuwing ako ay nalulungkot.
One month na pero hindi parin ako makapunta sa puntod ni mommy. Natatakot kais ako eh.
"Let's visit her today." sabi niya.
I smiled dati pa niya ako inaaya na pumunta pero sabi ko ayoko pero siguro nga tama na puntahan ko na si mommy at magthank you.
"I won't take no for an answer. You need to see her." sabi niya.
Ngayon lang niya din ako pinilit dati kasi ok lang sa kanya.
"Sige." I just answered him.
"YO! Sweet as ever!" biglang dati ni Khalil na napakasaya na naman. Kasunod lang niya si Enrique na para bang may malaking problema nakasimangot na kasi umagang umaga.
Inalis ni Daniel yung ulo niya at tumingin kay Khalil "Panira." he joked.
At nagkulitan na ulit. Daldal lang si Khalil at as usual si Enrique tahimik pero iba ang aura niya ngayon, mas nakakatakot pa kaysa dati.
But I didn't mind it. He's not my business after all. We just have common friends.
Buong araw hindi nagsalita si Enrique kung magsasalita man monosyllabic words lang ang sasagot niya. Dahil din sa aura niyang ganun naging ganun din tuloy si Daniel pero that was after a phone call.
Naglalakad na ako papunta sa parking area dahil may dala nga akong kotse, at hindi ko din naman alam kung nasaan si Daniel nauna na kasi sila ni Enrique lumabas kanina ng hindi nagpapaalam si Khalil naman may practice pa sa band nila.
Naramdaman ko nalang na may umakbay sa akin at paglingon ko si Khalil pala. I thought it was Daniel pero hindi. Asan kaya yun? Sabi niya pupunta kami ngayon kay mommy?
"Disappointed?" pagtatanong ni Khalil sa akin.
"Saan si Daniel?" I asked him.
"May lakad kasama si Enrique. Pinapasabi niya na bukas nalang daw kayo magkita, susunduin ka niya bukas sa bahay mo." pagpapa-alam sa akin ni Khalil kung nasaan si Daniel.
Ano kaya yung lakad niya at bakit hindi nalang niya sinabi sa akin?
"Ah ok." I said.
"Kath paano naging kayo ni Daniel? The second day na nagkakilala tayong tatlo naging kayo na. What happened when he followed you the very first time we met?" Khalil asked that made me stop from walking.
Napatingin ako sa kanya. They don't know what really happen. Pero tama nga siya, the next day after Daniel found out he told everyone that I'm his girlfriend. Pero hindi ko alam ang sasabihin ko kay Khalil mas magaling gumawa ng excuse si Daniel.
"Ewan ko. But Daniel and I have this connection siguro ayun yung dahilan kung bakit naging kami. When he followed me that day nagkaayaan kami na lumabas at ayun naging close na agad kami and boom the next day kahit hindi ko alam kami na pala." I lied.
Pero ok na yan siguro sasabihin ko nalang kay Daniel na ganyan ang story namin.
Naglakad na ulit kami at hindi na nagtanong si Khalil. Nang nasa may tapat na kami ng kotse ko. "Thanks sa paghatid Khalil." I said.
"One more question." he said.
I smiled as an answer.
"Do you love him?"
//Five//
“Do you love him?” Khalil asked me.
Tinignan ko si Khalil ng mabuti, I don’t know what to answer him, do I love Daniel? One month palang kaming magkakilala ni Daniel and I don’t know what I’m feeling right now.
Pero ano ba ang dapat kong isagot sa tanong ni Khalil? Will I lie just to protect my secret? Or will I tell him the truth because he deserves to know?
“Do you?” he asked me again.
“I don’t love him.” I said. “But I do care for him. Hindi ko pa matatawag na love tong nararamdaman ko kasi I’ve never been in love, and one month isn’t enough to call this love. Ayoko mag madali kasi baka sa huli masaktan lang ako o masakatan kaming dalawa dahil minadali namin.”
“Pero minadali niyo na nga diba? Naging kayo na.” sabi ni Khalil.
“Ou naging kami but that doesn’t mean we love each other right? Iba ang like at love. Malaki ang pinagkaiba ng dalawa. For now masasabi kong I like Daniel and I really care for him dahil siya lang naman ang taong dumadamay sa akin ngayon.” I smiled at that thought.
Gusto ko si Daniel, I know that pero tulad ng sinabi ko kay Khalil iba ang like sa love, I don't want to risk whatever we have because of rushing things. Hindi ko nga alam kung gusto din ba ako ni Daniel or he’s just toying with me.
He knows my secret and maybe because bored siya kaya niya nasabi yung condition niya for keeping my secret. Haggang hindi ko pa alam ang reason ni Daniel ayoko muna mag rush, ayoko mag-expect ng may something sa amin dahil masakit yun.
Ayoko mag-assume na meron. Assuming hurts because we expect more with that person.
Naalala ko na naman yung pinagusapan namin kahapon ni Khalil, he didn’t say anymore sa huli kong sinabi sa kanya, siguro na gets na din niya ako, nagpaalam na ako at ganun din siya.
Nagtaka din naman ako bakit nagtatanong si Khalil sa akin kahapon kasi for almost one month he doesn’t seem to care about my relationship with Daniel pero kahapon he’s really weird.
“Kath?” napatingin ako sa kasama ko ngayon. “Ok ka lang ba? Kanina ka pa nakatulala diyan sa pagkain mo?” he asked.
Kasama ko ngayon si Daniel, we’re eating lunch sa labas, at mamaya pupunta kami kay mommy, he explained na kailangan niyang umuwi kahapon kaya hindi niya ako nasamahan pero ngayon naman daw ok na at pwede na siya.
“Ah sorry Daniel, may iniisip lang ako.” I said
“Pwede malaman kung ano ang iniisip mo?” he asked.
Sa lahat ng bagay na gusto ko kay Daniel ayun yung he don’t pry. He still keeps his distance sa buhay ko, yung hindi siya nakikielam.
“Si Khalil.” I answered him.
Nakita ko naman na kumunot yung noo niya. “Bakit mo siya iniisip? Ako ang kasama mo at siya iniisip mo?” he said may tonong inis pa.
I just smiled at him “Wala naman naalala ko lang siya kasi kasama ko siya kahapon eh, nagusap lang kami tinanong niya ako about sa ating dalawa and stuff.” I looked at him.
“Ah ok.. sa susunod wag mong iisipin ang ibang tao kundi ako lang dapat ah? At date natin to kaya dapat ako lang ang laman ng isipan mo. Nakakapagselos.”
Nagseselos siya?
“Date?”
“Ou date.” Sabi niya at kumain na ulit siya. “Girlfriend kita kaya dapat laging may date.” Dagdag niya.
Kung date to, this will be my first date with anyone in my life.
“Ah Daniel, can I ask you something later?” I asked him, I guess I should ask him diba?
“Bakit hindi ngayon?”
“Kasi mamaya?”
Hindi na siya sumagot kasi ewan, after namin kumain naglakad lakad na din kami sa mall at hawak hawak niya ang kamay ko, nung kukunin ko nga ayaw niya ibigay dapat daw lagi kong hawak ang kamay niya.
Pumunta na din kami sa cemetery kung nasaan kami nakalibing ni mommy, lumapit kami dun at nilapag ni Daniel ang isang bouquet sa puntod ni mommy.
“Lalagay ko ba to sa puntod mo?” tanong niya sa akin, dalawa kasi yung bouquet na binili namin kanina.
Ou nga no? Kailangan ko bang ilagay yun eh buhay naman ako? Pero diba nga patay na si Leila?
“Yes.” I answered him at nilagay na niya yung isang bouquet dun sa puntod ko.
“Dun lang ako.” Turo niya sa may puno.
Nang makaalis na siya umupo ako sa tabi ng puntod ni mommy. Tinaggal ko na din yung mga leaves na nasa may pangalan niya.
Éclair Rutherford
“You will be missed.”
“Mommy, I miss you. It’s been one month mom, I’m thankful sa sacrifice mo mom pero mom bakit naman hindi mo sinabi sa akin? Mommy thank you for considering my happiness pero mom my happiness was you and me, ok na ako dun mommy eh. Kung papipiliin ako mommy I would marry Enrique kung mawawala ka din naman kasi mom kahit naman pakasalan ko si Enrique nandiyan parin ikaw pero ngayon wala ka na, you gave me a chance to be happy, to fall in love pero mommy, how can I know what I’m feeling when you’re not around to tell me? Sa one month mom naging independent ako nasanay na din naman ako mommy, at medyo masaya mommy magkaroon ng kaibigan ng makakausap thank you kasi binigyan mo ako ng chance. Mom thank you I promise you that your sacrifice will be worth it.” I said. “I miss you and I love you mommy.”
Tumayo na ako at nakita kong lumapit na si Daniel, hinawakan niya lang ang kamay ko at pinisil niya ito. “Good evening Mrs. Rutherford I’m Daniel Vanderbilt and I will be taking care of Leila for you. I won’t leave her.” Sabi niya at tumingin siya sa akin at nag smile.
Nasa kotse na niya kami at pauwi na din. Medyo gumaan ang pakiramdam ko nung makita ko yung puntod ni mommy, pero masakit din pala.
Sa one month ang daming nagbago sa akin, madami din akong natutunan. I became independent siguro isa yun sa goal ni mommy.
“Ano pala yung tatanong mo?” Daniel asked.
Ou nga pala may tatanong ako sa kanya, ever since hindi ko alam kung bakit siya ganito sa akin kung bakit niya ako prinoprotektahan.
“Daniel, why do you want me to stay by your side?” I asked him.
Huminto siya sa pag dridrive at tumingin sa akin at tinaggal niya yung seatbelt niya at lumabas, sinundan ko naman siya, paikot ikot siya.
Ano kayang meron at bakit parang ganun siya?
“Why are you asking me this?” bigla siyang nagtanong at nakatayo lang siya sa tapat ng kotse niya habang ako ay nasa kabilang dulo naman.
Bakit ko nga ba tinatanong? Kasi gusto kong malinawan. Gusto kong malaman kung bakit ba niya gustong itago ang secret ko lalo na at pinsan niya ang lalaking pinagtataguan ko.
“It's just weird. Pinsan ka ni Enrique na fiancé ko.” Pag sasabi ko
“Ex.” He corrected.
“So ano Daniel why do you want me to stay?” inulit ko ang tanong ko sa kanya.
“Dense ka ba talaga Kath?” tanong niya naman. “Sa tingin mo bakit hindi ko sinasabi kay Enrique na buhay ang babaeng dapat niyang papakasalan? Bakit ginawa kitang girlfriend ko? Bakit gusto kong nasa tabi lang kita? Kath sa loob ng isang buwan hindi mo ba napapansin ang mga nararamdaman ko?” he asked.
“That’s why I’m asking you Daniel. I don’t know why are you doing this. Iniisip ko na kaya tinatago mo kasi you’re bored and you’re toying with me pero Daniel I don’t want to think like that.” I answered him.
Lumapit naman siya sa akin at hinawakan ang isa kong kamay at nilagay niya ito sa dibdib niya.
“Can’t you really feel it?” he asked. “My heart is beating because of you. Mahal kita Kath, I want you for myself because I love you, I want you to stay with me because I can’t afford to lose you.”
I was shocked of the words he just said.
Mahal niya ako?
Paano niya ako minahal? Bakit niya ako mahal?
Hindi ako makapagsalita, hindi ako makasagot sa kanya, tinigan ko ang mga mata niya, he’s sincere.
Binitawan niya ang kamay ko.
“I won’t ask you to love me back I just want you to stay by my side.”
Bakit kinikilig ako?
My heart just skip a beat because of him.
“Will you promise me that you’ll stay no matter what?” he asked.
Tinignan ko si Khalil ng mabuti, I don’t know what to answer him, do I love Daniel? One month palang kaming magkakilala ni Daniel and I don’t know what I’m feeling right now.
Pero ano ba ang dapat kong isagot sa tanong ni Khalil? Will I lie just to protect my secret? Or will I tell him the truth because he deserves to know?
“Do you?” he asked me again.
“I don’t love him.” I said. “But I do care for him. Hindi ko pa matatawag na love tong nararamdaman ko kasi I’ve never been in love, and one month isn’t enough to call this love. Ayoko mag madali kasi baka sa huli masaktan lang ako o masakatan kaming dalawa dahil minadali namin.”
“Pero minadali niyo na nga diba? Naging kayo na.” sabi ni Khalil.
“Ou naging kami but that doesn’t mean we love each other right? Iba ang like at love. Malaki ang pinagkaiba ng dalawa. For now masasabi kong I like Daniel and I really care for him dahil siya lang naman ang taong dumadamay sa akin ngayon.” I smiled at that thought.
Gusto ko si Daniel, I know that pero tulad ng sinabi ko kay Khalil iba ang like sa love, I don't want to risk whatever we have because of rushing things. Hindi ko nga alam kung gusto din ba ako ni Daniel or he’s just toying with me.
He knows my secret and maybe because bored siya kaya niya nasabi yung condition niya for keeping my secret. Haggang hindi ko pa alam ang reason ni Daniel ayoko muna mag rush, ayoko mag-expect ng may something sa amin dahil masakit yun.
Ayoko mag-assume na meron. Assuming hurts because we expect more with that person.
Naalala ko na naman yung pinagusapan namin kahapon ni Khalil, he didn’t say anymore sa huli kong sinabi sa kanya, siguro na gets na din niya ako, nagpaalam na ako at ganun din siya.
Nagtaka din naman ako bakit nagtatanong si Khalil sa akin kahapon kasi for almost one month he doesn’t seem to care about my relationship with Daniel pero kahapon he’s really weird.
“Kath?” napatingin ako sa kasama ko ngayon. “Ok ka lang ba? Kanina ka pa nakatulala diyan sa pagkain mo?” he asked.
Kasama ko ngayon si Daniel, we’re eating lunch sa labas, at mamaya pupunta kami kay mommy, he explained na kailangan niyang umuwi kahapon kaya hindi niya ako nasamahan pero ngayon naman daw ok na at pwede na siya.
“Ah sorry Daniel, may iniisip lang ako.” I said
“Pwede malaman kung ano ang iniisip mo?” he asked.
Sa lahat ng bagay na gusto ko kay Daniel ayun yung he don’t pry. He still keeps his distance sa buhay ko, yung hindi siya nakikielam.
“Si Khalil.” I answered him.
Nakita ko naman na kumunot yung noo niya. “Bakit mo siya iniisip? Ako ang kasama mo at siya iniisip mo?” he said may tonong inis pa.
I just smiled at him “Wala naman naalala ko lang siya kasi kasama ko siya kahapon eh, nagusap lang kami tinanong niya ako about sa ating dalawa and stuff.” I looked at him.
“Ah ok.. sa susunod wag mong iisipin ang ibang tao kundi ako lang dapat ah? At date natin to kaya dapat ako lang ang laman ng isipan mo. Nakakapagselos.”
Nagseselos siya?
“Date?”
“Ou date.” Sabi niya at kumain na ulit siya. “Girlfriend kita kaya dapat laging may date.” Dagdag niya.
Kung date to, this will be my first date with anyone in my life.
“Ah Daniel, can I ask you something later?” I asked him, I guess I should ask him diba?
“Bakit hindi ngayon?”
“Kasi mamaya?”
Hindi na siya sumagot kasi ewan, after namin kumain naglakad lakad na din kami sa mall at hawak hawak niya ang kamay ko, nung kukunin ko nga ayaw niya ibigay dapat daw lagi kong hawak ang kamay niya.
Pumunta na din kami sa cemetery kung nasaan kami nakalibing ni mommy, lumapit kami dun at nilapag ni Daniel ang isang bouquet sa puntod ni mommy.
“Lalagay ko ba to sa puntod mo?” tanong niya sa akin, dalawa kasi yung bouquet na binili namin kanina.
Ou nga no? Kailangan ko bang ilagay yun eh buhay naman ako? Pero diba nga patay na si Leila?
“Yes.” I answered him at nilagay na niya yung isang bouquet dun sa puntod ko.
“Dun lang ako.” Turo niya sa may puno.
Nang makaalis na siya umupo ako sa tabi ng puntod ni mommy. Tinaggal ko na din yung mga leaves na nasa may pangalan niya.
Éclair Rutherford
“You will be missed.”
“Mommy, I miss you. It’s been one month mom, I’m thankful sa sacrifice mo mom pero mom bakit naman hindi mo sinabi sa akin? Mommy thank you for considering my happiness pero mom my happiness was you and me, ok na ako dun mommy eh. Kung papipiliin ako mommy I would marry Enrique kung mawawala ka din naman kasi mom kahit naman pakasalan ko si Enrique nandiyan parin ikaw pero ngayon wala ka na, you gave me a chance to be happy, to fall in love pero mommy, how can I know what I’m feeling when you’re not around to tell me? Sa one month mom naging independent ako nasanay na din naman ako mommy, at medyo masaya mommy magkaroon ng kaibigan ng makakausap thank you kasi binigyan mo ako ng chance. Mom thank you I promise you that your sacrifice will be worth it.” I said. “I miss you and I love you mommy.”
Tumayo na ako at nakita kong lumapit na si Daniel, hinawakan niya lang ang kamay ko at pinisil niya ito. “Good evening Mrs. Rutherford I’m Daniel Vanderbilt and I will be taking care of Leila for you. I won’t leave her.” Sabi niya at tumingin siya sa akin at nag smile.
Nasa kotse na niya kami at pauwi na din. Medyo gumaan ang pakiramdam ko nung makita ko yung puntod ni mommy, pero masakit din pala.
Sa one month ang daming nagbago sa akin, madami din akong natutunan. I became independent siguro isa yun sa goal ni mommy.
“Ano pala yung tatanong mo?” Daniel asked.
Ou nga pala may tatanong ako sa kanya, ever since hindi ko alam kung bakit siya ganito sa akin kung bakit niya ako prinoprotektahan.
“Daniel, why do you want me to stay by your side?” I asked him.
Huminto siya sa pag dridrive at tumingin sa akin at tinaggal niya yung seatbelt niya at lumabas, sinundan ko naman siya, paikot ikot siya.
Ano kayang meron at bakit parang ganun siya?
“Why are you asking me this?” bigla siyang nagtanong at nakatayo lang siya sa tapat ng kotse niya habang ako ay nasa kabilang dulo naman.
Bakit ko nga ba tinatanong? Kasi gusto kong malinawan. Gusto kong malaman kung bakit ba niya gustong itago ang secret ko lalo na at pinsan niya ang lalaking pinagtataguan ko.
“It's just weird. Pinsan ka ni Enrique na fiancé ko.” Pag sasabi ko
“Ex.” He corrected.
“So ano Daniel why do you want me to stay?” inulit ko ang tanong ko sa kanya.
“Dense ka ba talaga Kath?” tanong niya naman. “Sa tingin mo bakit hindi ko sinasabi kay Enrique na buhay ang babaeng dapat niyang papakasalan? Bakit ginawa kitang girlfriend ko? Bakit gusto kong nasa tabi lang kita? Kath sa loob ng isang buwan hindi mo ba napapansin ang mga nararamdaman ko?” he asked.
“That’s why I’m asking you Daniel. I don’t know why are you doing this. Iniisip ko na kaya tinatago mo kasi you’re bored and you’re toying with me pero Daniel I don’t want to think like that.” I answered him.
Lumapit naman siya sa akin at hinawakan ang isa kong kamay at nilagay niya ito sa dibdib niya.
“Can’t you really feel it?” he asked. “My heart is beating because of you. Mahal kita Kath, I want you for myself because I love you, I want you to stay with me because I can’t afford to lose you.”
I was shocked of the words he just said.
Mahal niya ako?
Paano niya ako minahal? Bakit niya ako mahal?
Hindi ako makapagsalita, hindi ako makasagot sa kanya, tinigan ko ang mga mata niya, he’s sincere.
Binitawan niya ang kamay ko.
“I won’t ask you to love me back I just want you to stay by my side.”
Bakit kinikilig ako?
My heart just skip a beat because of him.
“Will you promise me that you’ll stay no matter what?” he asked.
//Six//
I've never really felt like this before, yung bang parang nasa cloud 9 ka? I feel so happy, maybe because I know that somebody out there can love me. Me of all people me!
Sympre when Daniel asked me to stay by his side, I promised him that I will. Sobrang kinilig ako sa kanya alam niyo yun? Iba talaga pag may nagcoconfess sayo although first time ko palang yun kung hindi natin isasama yung kay Khalil (remember first day ko? sabi niya crush niya si leila.).
One month na din simula nung sinabi niya yun at masaya kami ni Daniel, mas naging open ako sa kanya, at ganun din naman siya pero I still think that he's mysterious. Pero laging sweet si Daniel sa akin, hindi ko na nga dinadala ang kotse ko kasi siya yung laging sumusundo at humahatid sa akin pauwi.
Sa one month na din yun naging mas close ako ay Khalil, lagi kaming nagkukulitan, alam niyo minsan iniisip ko na those three people they bring out the best in me, nag-iba ako, I was no longer the prim and proper Leila, I was the carefree Kath, naging masiyahin ako.
Siguro eto ang gusto ni mommy all along, yung paglabas ko sa shell ko. To be the person I want to be, to be free from everything.
Nagpunta muna ako sa rooftop dahil si Daniel busy siya with football and si Khalil naman sa band niya, malapit na din kasi ang upcoming foundation day ng St John at almost lahat ng students busy with stuffs ako naman dahil bago ako at walang orgs walang ginagawa.
Si Enrique he's the SC President so malamang busy siya. Pero mas naging cold si Enrique at mas lagi na kaming nagtatalo, well small things ang pinagtatalunan namin pero he's more different para bang mas naging ewan serious and cold? Nakakatakot talaga siya but sometimes I worry about him. Hindi talaga kasi siya pala-smile.
Boogsh...
Nagulat ako kasi may narinig ako sa likod ko ng para bang may something, pumunta ako dun sa may likod ng pader at I saw Enrique, sinusuntok niya yung pader kawawang pader -___-
"Unfair naman yan." sabi ko at nagulat siya sa presence ko. Lumapit ako sa kanya "Unfair kasi ikaw lang yung sumusuntok pero ikaw parin yung nasasaktan." sabi ko at kinuha ko yung right hand niyang may dugo na.
"Tss."
Kinuha ko yung panyo ko at pinunasan yung kamay niya, malambot ang kamay niya sympre mayaman eh. Binalot ko sa kamay niya yung panyo ko para hindi mainfect yung sugat.
"Ayan. Punta tayo sa clinic para malagyan ng disinfectant." pagaya ko sa kanya.
Umupo lang siya at sumandal sa pader at pumikit "I'm tired." sabi niya "Pagod na ako sa mga expectations nila sa akin."
Umupo nalang din ako "Alam mo naranasan ko na yan, dahil ang taas ng expectations nila sayo you want everything to be smooth and perfect. Nakakapagod at minsan nakakalungkot kasi dahil ginagawa mo ang lahat wala ng natitirang oras para sa sarili mo."
Ganun din naman ako eh dati. I know me and Enrique have so many similarities. They expect too highly of us dahil anak kaming ng mga mayayaman dapat laging perfect pero minsan napakahirap.
"Thank you Kathryn." sabi niya
"Alam mo Enrique sometimes you need to get out of your bubble to be happy kung napapagod ka na have time for yourself don't take it out on the walls poor wall and you're only hurting yourself more." I smiled at him.
Tumayo na ako "Tara let's go to the clinic." pag aya ko sa kanya "Tas let's go eat an ice cream on our way to our class." I smiled again.
Sometimes little things can make things a bit lighter.
Tumayo na siya at naglakad na din kami, pumunta muna kami sa clinic para sa sugat niya, nilagyan ko ito ng bandage at bumili kami ng ice cream sa cafeteria, naguusap kami, hindi naman pala talaga siya cold eh there's a part of him that's funny.
Nasa may tapat na kami ng room namin nang makita ko si Daniel na may nakapulupot na kamay sa kanyang braso at nagtatawanan pa sila papasok sa room.
Bakit parang naiinis ako at nasasaktan at the same time?
Pumasok ako sa room at pumunta sa pwesto namin, Daniel didn't even notice me. Naka-upo yung girl sa pwesto ko, habang ako eto nakatayo lang at hindi napapansin ni Daniel.
"Julia diyan nakaupo si Kathryn." biglang nagsalita si Enrique sa likod ko so kilala nila yung babae at Julia.
Napatayo naman yung girl at tinignan ako at nanlaki ang mga mata niya. This I get a lot.
"Pwede naman siyang umupo sa iba, I want to be with you guys. Didn't you miss me?" sabi ni Julia.
Tas umupo na ulit siya at nagusap ulit ni Daniel talagang hindi niya ako papansinin?
Nasasaktan ako Daniel.
"Sige dun nalang ako sa may harap, I want to focus din naman ngayon sa lesson ni Sir." I said at naglakad na ako papunta sa harapan.
"Kath." hindi ko nalang pinansin si Daniel.
All through the day kasama niya si Julia, ni hindi nga niya ako pinakilala dun eh. Kaya alone ako for today, dahil kasama nila si Julia.
Nakikita kong masaya si Daniel pag kasama niya si Julia, so dahil ba nandiyan siya parang hangin lang ako?
Uwian na at naglakad na ako, paano ako uuwi nito? Si Daniel ang naghahatid sa akin pauwi eh. Naramdaman ko naman na may humawak sa akin tinignan ko at si Daniel kasama parin si Julia.
"Tara na Kath." pagaaya niya.
Pero nauna na akong maglakad, bakit ako sasama sa kanya? Ano gusto niyang pakita sa akin na masaya siya kasama si Julia? Hindi ba niya alam na nasasaktan ako?
Hindi ko alam pero parang automatic ata talaga sa utak ko na pag uwian dito ako sa parking lot eh, kaya nung nakarating ako sa parking lot eh naglakad nalang ulit ako pabalik, hinawakan ulit ako ni Daniel.
"Ano ba Kath?" parang naiinis na sabi niya.
"Uuwi na ako." sabi ko.
"Tara na hatid na nga kita!"
"Dan una na ako ah?" paalam naman ni Julia at umalis na
"Anong problema Kath? Kanina ka pa umiiwas."
Hindi ba obvious?
"WALA."
Tinigan niya lang ako "OU NA NAGSESELOS AKO MASAMA?" napaamin ako bigla.
Teka nagseselos ako?
"Nagseselos ako kasi parang walang lang ako sayo. Hindi mo nga ako nakita kanina eh." pagrereklamo ko. Niyakap lang niya ako at tumawa siya "Bakit ka natatawa?" tanong ko
"Eh kasi naman po best friend ko lang po si Julia. At ikaw ang mahal ko." sabi niya.
Ngumiti ako sa sinabi niya "Talaga?"
"Opo so bakit ka nagseselos?"
"Kasi mahal kita."
Sympre when Daniel asked me to stay by his side, I promised him that I will. Sobrang kinilig ako sa kanya alam niyo yun? Iba talaga pag may nagcoconfess sayo although first time ko palang yun kung hindi natin isasama yung kay Khalil (remember first day ko? sabi niya crush niya si leila.).
One month na din simula nung sinabi niya yun at masaya kami ni Daniel, mas naging open ako sa kanya, at ganun din naman siya pero I still think that he's mysterious. Pero laging sweet si Daniel sa akin, hindi ko na nga dinadala ang kotse ko kasi siya yung laging sumusundo at humahatid sa akin pauwi.
Sa one month na din yun naging mas close ako ay Khalil, lagi kaming nagkukulitan, alam niyo minsan iniisip ko na those three people they bring out the best in me, nag-iba ako, I was no longer the prim and proper Leila, I was the carefree Kath, naging masiyahin ako.
Siguro eto ang gusto ni mommy all along, yung paglabas ko sa shell ko. To be the person I want to be, to be free from everything.
Nagpunta muna ako sa rooftop dahil si Daniel busy siya with football and si Khalil naman sa band niya, malapit na din kasi ang upcoming foundation day ng St John at almost lahat ng students busy with stuffs ako naman dahil bago ako at walang orgs walang ginagawa.
Si Enrique he's the SC President so malamang busy siya. Pero mas naging cold si Enrique at mas lagi na kaming nagtatalo, well small things ang pinagtatalunan namin pero he's more different para bang mas naging ewan serious and cold? Nakakatakot talaga siya but sometimes I worry about him. Hindi talaga kasi siya pala-smile.
Boogsh...
Nagulat ako kasi may narinig ako sa likod ko ng para bang may something, pumunta ako dun sa may likod ng pader at I saw Enrique, sinusuntok niya yung pader kawawang pader -___-
"Unfair naman yan." sabi ko at nagulat siya sa presence ko. Lumapit ako sa kanya "Unfair kasi ikaw lang yung sumusuntok pero ikaw parin yung nasasaktan." sabi ko at kinuha ko yung right hand niyang may dugo na.
"Tss."
Kinuha ko yung panyo ko at pinunasan yung kamay niya, malambot ang kamay niya sympre mayaman eh. Binalot ko sa kamay niya yung panyo ko para hindi mainfect yung sugat.
"Ayan. Punta tayo sa clinic para malagyan ng disinfectant." pagaya ko sa kanya.
Umupo lang siya at sumandal sa pader at pumikit "I'm tired." sabi niya "Pagod na ako sa mga expectations nila sa akin."
Umupo nalang din ako "Alam mo naranasan ko na yan, dahil ang taas ng expectations nila sayo you want everything to be smooth and perfect. Nakakapagod at minsan nakakalungkot kasi dahil ginagawa mo ang lahat wala ng natitirang oras para sa sarili mo."
Ganun din naman ako eh dati. I know me and Enrique have so many similarities. They expect too highly of us dahil anak kaming ng mga mayayaman dapat laging perfect pero minsan napakahirap.
"Thank you Kathryn." sabi niya
"Alam mo Enrique sometimes you need to get out of your bubble to be happy kung napapagod ka na have time for yourself don't take it out on the walls poor wall and you're only hurting yourself more." I smiled at him.
Tumayo na ako "Tara let's go to the clinic." pag aya ko sa kanya "Tas let's go eat an ice cream on our way to our class." I smiled again.
Sometimes little things can make things a bit lighter.
Tumayo na siya at naglakad na din kami, pumunta muna kami sa clinic para sa sugat niya, nilagyan ko ito ng bandage at bumili kami ng ice cream sa cafeteria, naguusap kami, hindi naman pala talaga siya cold eh there's a part of him that's funny.
Nasa may tapat na kami ng room namin nang makita ko si Daniel na may nakapulupot na kamay sa kanyang braso at nagtatawanan pa sila papasok sa room.
Bakit parang naiinis ako at nasasaktan at the same time?
Pumasok ako sa room at pumunta sa pwesto namin, Daniel didn't even notice me. Naka-upo yung girl sa pwesto ko, habang ako eto nakatayo lang at hindi napapansin ni Daniel.
"Julia diyan nakaupo si Kathryn." biglang nagsalita si Enrique sa likod ko so kilala nila yung babae at Julia.
Napatayo naman yung girl at tinignan ako at nanlaki ang mga mata niya. This I get a lot.
"Pwede naman siyang umupo sa iba, I want to be with you guys. Didn't you miss me?" sabi ni Julia.
Tas umupo na ulit siya at nagusap ulit ni Daniel talagang hindi niya ako papansinin?
Nasasaktan ako Daniel.
"Sige dun nalang ako sa may harap, I want to focus din naman ngayon sa lesson ni Sir." I said at naglakad na ako papunta sa harapan.
"Kath." hindi ko nalang pinansin si Daniel.
All through the day kasama niya si Julia, ni hindi nga niya ako pinakilala dun eh. Kaya alone ako for today, dahil kasama nila si Julia.
Nakikita kong masaya si Daniel pag kasama niya si Julia, so dahil ba nandiyan siya parang hangin lang ako?
Uwian na at naglakad na ako, paano ako uuwi nito? Si Daniel ang naghahatid sa akin pauwi eh. Naramdaman ko naman na may humawak sa akin tinignan ko at si Daniel kasama parin si Julia.
"Tara na Kath." pagaaya niya.
Pero nauna na akong maglakad, bakit ako sasama sa kanya? Ano gusto niyang pakita sa akin na masaya siya kasama si Julia? Hindi ba niya alam na nasasaktan ako?
Hindi ko alam pero parang automatic ata talaga sa utak ko na pag uwian dito ako sa parking lot eh, kaya nung nakarating ako sa parking lot eh naglakad nalang ulit ako pabalik, hinawakan ulit ako ni Daniel.
"Ano ba Kath?" parang naiinis na sabi niya.
"Uuwi na ako." sabi ko.
"Tara na hatid na nga kita!"
"Dan una na ako ah?" paalam naman ni Julia at umalis na
"Anong problema Kath? Kanina ka pa umiiwas."
Hindi ba obvious?
"WALA."
Tinigan niya lang ako "OU NA NAGSESELOS AKO MASAMA?" napaamin ako bigla.
Teka nagseselos ako?
"Nagseselos ako kasi parang walang lang ako sayo. Hindi mo nga ako nakita kanina eh." pagrereklamo ko. Niyakap lang niya ako at tumawa siya "Bakit ka natatawa?" tanong ko
"Eh kasi naman po best friend ko lang po si Julia. At ikaw ang mahal ko." sabi niya.
Ngumiti ako sa sinabi niya "Talaga?"
"Opo so bakit ka nagseselos?"
"Kasi mahal kita."
Copyright © 2012 by uknowulovemary
All rights reserved. No part of this document may be reproduced or transmitted in any form or by any means, electronic, mechanical, photocopying, recording, or otherwise, without prior written permission of the author.
All rights reserved. No part of this document may be reproduced or transmitted in any form or by any means, electronic, mechanical, photocopying, recording, or otherwise, without prior written permission of the author.