Magkaribal (Our First Love)
Chapter 13Mary's POV
Ang sakit ng ulo ko. Dinilat ko ang mata ko si Charlie nakaupo sa isang silya malapit sa kama ko, umupo ako sa kama hawak hawak ang ulo ko. Ang sakit talaga nito. Ano bang nangyari? Ah muntik na pala akong malunod. Hindi ko alam kung anong nangyari siguro sa pagod kaya nahimatay ako sa tubig. "Ayos ka lang?" nagulat ako sa boses ni Charlie, ibang iba siya, yung boses niya iba. Alam ko yun dahil matagal ko ng hinihiling na bumalik yung boses na yun. Natutupad na yung mga gusto kong mangyari bago ako..... "Gusto mo ng tubig?" tanong niya habang nilapit yung isang baso ng tubig, umiling ako kaya nilapag niya ulit sa bedside table yung baso. "Alam kong may sasabihin ka kaya sabihin mo na bago dumating si Angelli dito." sinabi ko sa kanya kasi ramdam ko na may mga katanungan siya sa akin na kailangan ko ng sagutin. Kailangan ko ng tapusin. "Why did you lie to me?" he started "Kung una palang sinabi mo yung totoo--" "Nothing will change. Mangyayari't mangyayari parin yun. I don't blame you for what happened to me. I blame myself because I turned you into a monster." "Don't say that. Answer me please why?" Pinikit ko ang mga mata ko dahil sumasakit talaga ang ulo ko at nahihirapan din akong huminga. Unti unti kong minulat ito at tinignan ko siya, "For you to hate me. Hindi ko alam na sa pinaggagawa ko may consequence pala. But it did succeed you did hate me." Bakit ko sinasabi sa kanya yung mga tunay kong reason? Bakit hindi ko sabihin na for popularity lang yun? Why? "I don't hate you." "Liar." I smiled at him. "When you changed, pinagsisihan ko pero tama si William it was the right thing to do. Kaya kahit pa nagbago ka, nasa tamang path parin ang takbo ng buhay. I won't regret anymore." Lumapit siya at umupo din sa kama at nasa harap ko na siya, hinawakan niya ako sa pisngi ko "I don't hate you, I was mad alright but never to the point that I despised you, how could I ever hate the woman--" hindi ko na siya pinatapos dahil ayokong marinig yung sasabihin niya "Stop there." I said "Sinabi ko sayo na it's my responsibility to turn you back, to bring back the old Andy, the Andy that I once fell for. Sabi ko sayo nasa tamang path tayo ngayon, there was a reason why I wanted you to hate me and it'll stay the same Andy." hinawakan ko yung kamay niyang nasa pisngi ko at dahan dahan na tinanggal "You must choose the right path for you. If there's one thing I regret most that is when I turned you into something you're not. You're not really a monster, I am the monster here Andy." may mga luhang nagbabadyang tumulo pero pinigilan ko I need to stay strong in front of him. "Anong ibig mong sabihin Claire?" "Sabi ko naman sayo dati eh, it's not me who can bring you back, it's her. She's the one for you Andy not me. She can give you the love that you deserve because I can't give you that because if I give you that it will come with pain. I don't want you to suffer anymore Andy." pinikit ko ang mata ko dahil ito ang tanging paraan upang mawala yung sakit sa ulo ko, pero dahil sa pagpikit ko nang dumilat ako nagsilabasan ang hula ko, nakita kong may luha na din si Andy "Choose her Andy. Mahal ka niya, mahal mo naman siya diba?" "Ikaw ang mahal ko." "But you can't love me. Hindi tamang mahalin mo ako." "Anong ibig mong sabihin. Claire once we graduate we're getting married." sabi niya. He's my fiance after all. Our families agreed on that agreement that one we graduate we are ought to marry each other. "I'll be calling off the engagement." "No." matigas niyang sabi. Nahihirapan na ako pero kailangan niyang piliin siya. "You have to let me go Andy." napatingin siya sa aking mga mata. "I don't want to use this but you give me no choice." nag stop ako sa pagsasalita dahil hirap na akong makahinga. Ayokong pakita kay Andy na nahihirapan ako, ayoko. "You have to choose her for me dahil kapag makikita ko siya maaalala ko na ako ang dahilan kung bakit ka nagbago." Hinawakan ko yung mukha niya at pinahid ang mga hula sa mukha niya "Choose her and love her please." nilapit ko ang mukha ko sa mukha niya, we're inches apart. I closed my eyes as I rested my forehead into his "Mahal na mahal kita Andy so please do me this favor and let me go once and for all." I said and I kissed him. He kissed me back. We shared a passionate kiss, our last kiss. "Mahal din kita." "Go to her now." pinatayo ko na siya at tinignan lang niya ako, ito ang tama. Naglakad na siya palabas "Goodbye Andy." I said when I finally heard him close the doors. I immediately opened the drawer near my bed and to take my medicine out but I was too late, I lost consciousness. Crystal's POV Nandito parin ako sa beach, iniisip ang mga bagay bagay. Kamusta na kaya si Mary? Tumayo na ako at tumalikod at nakita ko si Charlie sa harap ko, anong ginagawa niya dito akala ko ba? "Kamusta si Mary?" I asked. "She's fine. We talked. Alam kong alam mo na yung nakaraan namin ni Claire, yung mga ginawa ko sa kanya, I know you think of me as a monster too but please accept me still." nagulat ako sa sinabi ni Charlie. What does he mean exactly? "I have flaws and I did change kaya sana tulungan mo akong ibalik yung dating ako." Tumingin siya sa akin at hinawakan ang kamay ko "Will you accept me and help me?" Is this what my brother told me? That he'll definitely choose me. "Do you love me?" I asked. "Yes." Pinili niya ako. Ako ang pinili niya. Eto ang tama diba? Mahal ko siya. "Then I accept you." |
Chapter 14Crystal's POV
Matatapos na ang school year. Ang bilis ng panahon no? Palang kahapon lang first day of school lang at nakilala ko si Mary pero ngayon March na. 5 months na din kami ni Charlie. Masaya naman ako pero parang may kulang, yung bang parang dati na kinikilig ako pag nakakausap ko siya. Nakakausap ko pa din naman si Liam, masaya nga pagkausap ko siya. Pero sa mga paguusap namin hindi niya nabanggit ang pangalan na gusto kong itanong sa kanya dati pa. Si Mary. Simula nung UC finals, wala na akong balita sa kanya, I heard that hindi na din siya pumapasok sa BMA, I tried her home pero wala siya. Hindi ko alam kung bakit ko siya hinahanap pero I'm just worried. And since UC Finals, my brother has been weird. Maaga siyang umaalis ng bahay, madaling araw na siya uuwi. He's been quiet too. Ou tahimik talaga si kuya pero iba ngayon, hindi na siya yung nagkukwento, at instead of staying home on weekends, umaalis siya. Ewan ko ba pero ang weird. Charlie and I are doing great. Happy relationship but never kaming nagkatampuhan, sometimes I worry about that, hindi daw healthy pag ganun. Nandito ako ngayon sa may field, may practice kasi sila Charlie kaya nanunuod ako. After one hour siguro nakita ko na si Charlie na palapit sa akin, nagpupunas siya ng pawis habang naglalakad, nung nakita niya ako, kumaway siya at ngumiti. Ngiti na minahal ko dati. "Crystal, sorry pero may meeting yung group namin ngayon kaya hindi kita mahahadtid." sabi niya sa akin. Ngumiti lang ako sa kanya "Ayos lang. Sige na magpalit ka na at pumunta dun sa meeting, dito muna ako." with that umalis na siya. Nag stay muna ako ewan ko pero ayoko pang umuwi, wala naman akong kasama dun eh. Habang nagmumuni muni ako, biglang may umupo sa tabi ko at tinignan ko kung sino si Liam pala. "Yo." pagbati niya sa akin. May iba kay Liam ngayon eh, parang pagod na pagod siya,, may eye bags na din siya. Siguro dahil sa practice pero mukhang hindi eh "Pagod ka?" I asked him. "Hindi naman. Anong ginagawa mo dito?" he asked. "Wala lang. Nagiisip." "Naalala mo yung babaeng mahal ko?" he asked me kaya napatingin ulit ako sa kanya, naalala ko nagkwento siya yung may mahal siya kaso may ibang mahal. "I think she's happy right now." "Paano mo naman nasabi na masaya na siya?" "She's with the man she loves most. Ano nga bang laban ko sa first love niya? Nakakatuwa ngang isipin kasi parehas kami ng iniisip ni Claire, anong laban namin sa first love kung first love never dies nga?" he chuckled "But I still love her and I wish that for once she could see not just a friend but something more." "Bakit kasi hindi ka lumaban?" "I told you before if you love someone you should be able to set that person free." I was about to say something but nag ring yung phone niya at sinagot niya agad. "WHAT?......How did that happen?.........Nandiyan diba si Drew?....... Alright.... I'll go and look." he said at bigla siyang tumayo. "Saan ka pupunta?" "Sorry Crystal pero kailangan kong hanapin yung taong pinakaimportante ngayon sa buhay ko." sabi niya at tumakbo siya papaalis. Pinakaimportante sa buhay niya? Sino kaya yun at bakit parang may tumutusok na naman sa puso ko? * Weekend ngayon at plano kong sundan si kuya kasi this week hindi siya umuuwi ng bahay, hindi ko nga alam kung pumapasok pa siya or what eh. Pero kagabi umuwi siya. So eto ako nakasunod sa kotse ni kuya, ang aga aga niyang umalis, buti nalang nag tawag na ako ng taxi nun. Hindi ko alam pero gusto ko talagang malaman kung saan pupunta si Kuya, kasi mukhang pagod na pagod siya. Nagulat ako kasi nasa tapat kami ng hospital, bumaba si kuya, kaya bumaba na din ako, anong ginagawa niya sa hospital? Sumakay siya sa elevator, tinignan ko kung saan lalapag yung elevator at 4th floor. So sumakay ako sa elevator at nung nasa 4th flour na ako, I saw kuya may kausap na doktor kaya siguro hindi pa niya napupuntahan yung pupuntahan niya. Naglakad na ako kasi naglakad na si kuya, lumiko siya kaya lumiko din ako at napatingin ako sa signboard na nasa taas. Cancer Ward Why is my brother going into a cancer ward? Sino ang may sakit? Kinakabahan ako, pumasok si kuya sa isang room. Lumapit ako tinignan ko yung nakasulat na pangalan sa may pinto. Kanina hawak ko pa yung doorknob pero napabitaw ako. Mary Claire Madrigal. Si Mary? Is she dying? Nagulat ako nung may humawak sa may balikat ko, tinignan ko at si Angelli, gulat siya gaya ko, tas bigla niya akong hinatak papalayo sa kwarto ni Mary. "Anong ginagawa mo dito?" she asked. "Si.....Mary...... ba.?" hindi ko mabuo yung sentence ko dahil hindi ko masabi. "She has leukemia." nagulat ako sa sinabi ni Angelli, "She was diagnosed when we were seniors." she stated "She refused treatments kasi para ano pa daw kung mamatay din naman siya, last year the doctors told us she only have a year to survive. A year." "Alam ba ni Charlie?" "She didn't want to tell Charlie, we told her to tell him, and when she had the courage to tell him, nasa Grounds sila nun at may mga babaeng kasama si Charlie, lumapit si Clare but pinagtabuyan siya ni Charlie, he even said Claire should just rot in hell, sarap ngang patayin ni Charlie nung mga oras na yun eh. So naging determined si Claire na wag ng sabihin. And then she threw a party inside BMA. Siguro dahil mamamatay na siya, gusto ng daddy ni Claire na magkaayos yung dalawa kaya sinabi na Claire should be expelled and be transferred to your school." she stopped. "Naging opportunity yun ni Claire to make things right, to bring back the old Charlie daw. Everything she did was all because she wanted to bring back the old Charlie so that she could leave without regrets." she cried "She's dying Crystal. Wala kaming mahanap na donor for the bone marrow. Pero kahit mamatay na siya wala siyang ibang inisip kundi si Charlie." her tears fell. Then suddenly flashes of memories came back..... "Are you willing to fight for the one you love or will you just give up?" "Wala kang alam." "Of course once I've put my mind into the job lagi kong natatapos ng maayos. Soon matatapos na ulit yung isa ko pang project." "Crystal, pwede bang wag na wag mo na ulit sampalin si Mary?" "mas nasasaktan siya Crystal. " "Gagawin ni Mary ang lahat para lang mapasaya niya si Charlie." "Letting the one you love go for the sake of happiness of others." "I told you I won't tell you the real reason on why we acted that something did happen between us." "She'll definitely make him choose you." "I chose friendship over love?" "Is it friendship or love?" "And now it's for you to decide whether to tell Charlie or not. We won't tell him, we can't cause we made a promise pero ikaw you didn't promise her anything, so it's on you. Is is friendship or love?" she said and then she left. Napaupo ako sa sahig. Al along I thought of Mary as my rival. Karibal ko siya. Magkaribal kami sa puso ni Charlie pero lahat pala ng ginagawa ni Mary, hindi para sa sarili niya, she was willing to give Charlie back to me dahil for Charlie to be happy. All along I thought of her as my karibal, but all along ako lang pala ang tumingin sa kanya ng ganun because all along hindi talaga kami Magkaribal. She never thought of me as her rival. Ako lang. Now it's time to choose. Friendship or love? "Hello Charlie? We need to talk." |
Chapter 15Mary's POV
Nakakainip talaga dito sa hospital. Kaya nga minsan tumatakas ako eh. It's so boring here. Nakita kong natutulog si Drew sa sofa, pagod na pagod siya kakabantay sa akin dahil nga mahilig akong tumakas. Ganun din si William. Tumayo ako sa hospital bed at lumapit sa natutulog na Drew at Liam. Ginising ko sila "Guys, uwi na kayo." I told them nung minulat nila ang mga mata nila. "Hindi babantayan ka namin." sabi ni Drew at dumeretso ng upo. "Promise hindi na ako tatakas, mga pagod na kayo. Gabi na kaya hindi ako tatakas at natakot na ako kay Ange so sige na uwi na." I told them both. "Dito nalang ako matutulog. Ikaw Drew umuwi ka na walang kasama si Crystal." sabi ni Liam "Yiehh ikaw ah." I teased "Pero tama siya Drew uwi na. Mas pagod ka pa sa akin eh." I smiled at him "Uwi na." tinayo ko siya at nilapit sa pinto, I was about to open the door pero may naunang magbukas, siguro si Angelli, nasa likod kasi ako ni Drew. "Drew mahirap kang itulak, mahina ako." sabi ko kasi talagang hindi gumalaw. "Alam kong ayaw mong umuwi pero walang kasama ang kapatid mo sige na." ayaw parin talaga grabe to. "Ange tulungan mo nga ako." I said pero hindi umimik si Ange, kaya lumingon ako habang nasa likod ako ni Drew and I was surprised to see him in front of Drew. Lalo akong nagtago kay Drew, he can't see me like this. "Drew close the door." I ordered. Pero hindi gumalaw si Drew. "Drew I said close the door." gumalaw na si Drew at isasara na niya yung pinto pero... "Please let me in." Nagulat ako kasi biglang binuksan ng bukang buka ni William "Pasok." Tumakbo ako sa kama ko at nagtalukbong. Naramdaman ko ang mga apak nila sa floor, "Claire." I felt him near me. "Why?" Hindi ko siya sinagot. Ayoko siyang makausap. "Go now Andy. You promised me." "I didn't promise you anything." pinilit niyang tanggalin yung kumot na nagbabalot sa akin "Please look at me Claire." "No." "Guys iwan muna natin sila." nagulat ako sa boses na narinig ko kaya tinanggal ko yung kumot at nakita ko siya, ngumiti lang siya sa akin. At lumabas din sila nila Liam. "She told me. Pero bakit hindi mo sinabi sa akin Claire?" he asked "Is this the reason why you wanted me to hate you? Kaya ba sinabi mo na hindi kita pwedeng piliin?" "I'm dying Andy." "No. You're not." lumapit siya sa akin at hinawakan ang kamay ko "They're looking for your donor diba? Hintay lang tayo please don't leave me Claire." "I don't have much time left Andy. So please just leave me alone. Go live your life, mahalin mo si Crystal kasi mahal ka niya." "You need me." "I don't. May dalawa na akong knight na nasa labas ngayon. Kaya I'll be fine. I don't want you to see me die. Ayoko." "What's the use of having two knights if you don't have a prince? I'm your prince so please let me stay by your side. Please all throughout our lives, ikaw lagi ang nasusunod, you plan everything, so please ngayon naman please allow me to love you. To be with you." "Paano si Crystal? You love her right?" "Ikaw ang mahal ko Claire. Yes mahal ko siya dahil sabi mo ayun ang tama, kasi first love ko siya pero Claire I love you more." Niyakap niya ako "I won't let you die, I promise. We'll create happy memories." And in his embrace I felt that I'm slowly going but before I do I wanted to say how much I love him "I......love you.....Andy...." I said and before I could hear him say he loves me too, I passed out. I guess he held me until my last breath. Crystal's POV It's been 5 years since I was left to choose between friendship and love, I've chosen friendship, my friendship with Mary. And I don't regret what I've chosen. Because right now I'm happy with the guy I truly love. After letting go of Charlie that day, I finally knew what I'm feeling. I was so over Charlie, I was just blinded with the idea that he's my first love. I didn't even see that I was already in love with some other guy. His name? William Rodriguez. I was in love with him. And until now. Ako din pala yung babaeng tinutukoy niya. Masaya na kaming dalawa. "Hon are you ready?" he asked me, papunta kami kayla Charlie, we stayed close, sinong may sabi na exes can't be friends? Nagpunta na kami kayla Charlie. Pagpasok ko nagtungo ako sa kitchen at dun ko nakita si Angelli, ewan ko pero nawala na yung hate ko sa kanya, friends na kami. Busy siya sa pagluluto. "Oh you're here." she said habang nagiis-stir ng soup na ginawa niya. After niyang magluto, nag punta na kami sa garden, gabi na at maganda ang garden nila Charlie. Nilapag na namin yung niluto ni Angelli, she's been a very good cook, sanayan nga siguro kapag may asawa ka na. Umupo na kami at nagkwentuhan muna bago kumain. "Five years na din pala no?" Charlie did change. Nabalik yung dating Charlie daw. Siguro nga hindi ko kilala si Charlie masyado kasi hindi ko nga napansin na nagbago pala siya noon. But I'm glad he changed, it was her wish after all. "Ang tagal naman niya." naiinip na sabi ni Liam, kaya pinalo ko siya sa braso. "Asan na ba yung kuya mo?" "Hala ka Charlie, hindi na yun ibabalik sayo." sabi bigla ni Angelli. Natawa lang kami. Si Charlie naman parang natakot. Friends din namin si Kuya sympre, pinagkatiwalaan siya ni Mary dati, to think na nasabi lahat ni Mary yung secrets niya kay kuya. Mahal ni kuya si Mary that's a fact. Narinig namin yung tunog ng makina ng isang kotse "They're here." sabi ni Angelli, si Charlie ay agad tumayo at sinalubong ang kakarating lang. "What took you so long?" he asked Natawa naman kaming lahat "Naghanap kami ng strawberries." "Sa supermarket naman meron ah." "Gusto niya fresh." "Fresh baka gusto mo lang siyang itakbo." Pinalo naman siya sa braso "Aba Andy." natawa kami. "Si Angelli kasi eh. Saan ba kasi kayo nagpunta? Bakit kasama mo yan?" "Hay naku Claire come here na. Lalamig yung niluto ko, Drew come on." sabi ni Angelli. Yes Mary's alive. OA lang sa pagkukwento si Mary, may pa last breath pa nalalaman. Actually that night she did lose consciousness, mga 3 days din yun and luckily habang tulog siya, we found a donor. So she lived. And right after graduation they got married. Mag fiance pala silang dalawa at ayun ang kasunduan ng parents nila, because of what happened between the two of them before when Charlie raped her pero Mary did change that word sabi niya why use the word rape when mahal naman niya yung gumawa even if she was forced. Anyway masaya na kami ngayon. Friends parin kami. Best friend. Hindi parin siya nagbabago dahil haggang ngayon loka loka parin siya. Umupo na silang tatlo at nag start na kaming kumain. "Nagpasama ako kay Drew sa doctor." napatigil kami pero nakasmile lang si Mary at hinawakan sa kamay si Charlie "I........." napatigil si Mary "Drew yung strawberry ko?" bigla niyang hinanap kay kuya, binigay naman agad ni kuya. "So what happened in the hospital?" asked Angelli. Si Mary busy sa pagkain ng strawberry with chocolate dip. "I'm pregnant." she said while eating. Nagulat kami kasi how could she say that na parang wala lang she's pregnant. "OMG I'm gonna be a tita soon!" sabi ni Angelli. Si Charlie tahimik lang. "Oy Charlie tatay ka na." binato ni kuya si Charlie ng strawberry. "Ahhh.. yung strawberry ko." pagmamaktol ni Mary sabay kuha sa strawberry na nasa may lap ni Charlie, kinuha niya ito at sinawsaw sa chocolate. "Uwaa ang sarap." she said "Andy try mo oh." sinabi niya sabay subo kay Andy pero walang imik si Charlie. "I'm going to be a dad soon?" bigla niyang sinabi. Tumango lang si Mary while eating parin "We're going to be parents." nagulat si Mary dahil bigla siyang niyakap ni Charlie "Late reaction ka Charlie." sabi ko And we all laughed. I first thought that we're meant to be rivals. Na magkaribal kami pero I was wrong because we were meant to be friends after all. No matter what happens. In choosing between friendship or love, what weighs more? For me friendship weighs more than love cause I found love in friendship. Love that only friends can give. If there's one thing I regret that is treating her as my karibal when she didn't even treat me one. Pero now it's over. Hindi kami naging Magkaribal sa puso ni Charlie dahil una palang ng pagkikita namin, nasa kanya na ang puso ni Charlie, I was just his first love. It's true that first love never dies, they will always have a space in your heart, but it's also true that true love can trumps everything. Their love was true. So this is how we end our story. The story about how we found true love. The story about how we both fell in love with the same person, Our first love. |
The End
Copyright © 2012 by uknowulovemary
All rights reserved. No part of this document may be reproduced or transmitted in any form or by any means, electronic, mechanical, photocopying, recording, or otherwise, without prior written permission of the author.
All rights reserved. No part of this document may be reproduced or transmitted in any form or by any means, electronic, mechanical, photocopying, recording, or otherwise, without prior written permission of the author.